Będzie o tym, jak uczą się dorośli.
Jak zamienić: "no przecież muszę znać ten angielski" w coś realnego, i sprawić, żeby presja zeszła nam z barków. Najprościej byłoby po prostu zacząć się uczyć, ale jak wytrwać, gdy nie wystarcza czasu na wszystko inne.
Nie ma bezcennych porad czy uniwersalnych odpowiedzi. Ale można zacząć myśleć w odpowiedni sposób i zastanowić się na kilkoma sprawami:
Po pierwsze wcale nie "musisz zacząć się uczyć"; być może "powinieneś". Ale jeśli nie chce Ci się zaczynać, nie rób tego. Może to nie ten moment.
Jeśli myślisz, że "zawsze jest nie ten moment", lub wcześniej miałeś nieudane starty, pomyśl dlaczego. Czy na swej drodze spotkałeś osobę, która Cię motywowała? Z którą miło było się uczyć? Która dała Ci dobre instrukcje, pokazała, jak uczyć się efektywnie? Czy przychodziłeś na zajęcia z entuzjazmem? Czy było zabawnie, motywująco, "fajnie"? Jeśli na część z tych pytań, odpowiedź brzmi "nie", warto próbować tak długo, aż na większość z nich odpowiesz "tak". Spróbuj ponownie i pomyśl, czy tym razem udało Ci się spotkać takiego przewodnika, z którym nawiążesz dobry kontakt. Czy tym razem czujesz, że jesteś "w dobrych rękach"?
Jeśli zacząłeś się uczyć, masz dobrego mentora, ale nie dajesz rady pracować w domu (co jest istotne jako element procesu uczenia się, ale nie niezbędne), nie rób nic na siłę. Zrobisz tyle, ile dasz radę. Jeśli lubisz lekcje, na pewno dużo z nich zapamiętasz. Jeśli poczujesz, że robisz postępy, zmotywuje Cię poczucie sukcesu.
Nie bądź dla siebie zbyt srogi. Uczenie się języków otwiera nowe światy. To wspaniała podróż, którą możesz sobie podarować. Ma dawać radość. Tyle ile w danym momencie zechcesz.
Pomyśl o tym, że mózg zachowuje się podobnie jak mięsień. Trenowany, jest sprawny. Nietrenowany pracuje z większym trudem. Lekkość w uczeniu się przychodzi z czasem. Warto na nią poczekać. Bądź dla siebie wyrozumiały.
Na koniec zadbaj o sobie, o umysł i o ciało, żeby czuć się szczęśliwym i zdrowym.
"Learning every day keeps bad things away".
